İZOHİPS EŞYÜKSELTİ YÖNTEMİ

İZOHİPS (EŞ YÜKSELTİ) YÖNTEMİ

Deniz seviyesinden itibaren aynı yükseklikteki noktaların birleştirilmesiyle elde edilen eğrilere izohips eğrileri denir.

İzohipslerin özellikleri şunlardır:

İç içe kapalı eğrilerdir.

Yeryüzü şekillerinin yükseltilerini ve biçimlerini canlandırırlar.

Sıfır (0) m izohipsi deniz seviyesinden başlar. Kara ile denizin birleştiği deniz kıyısını düz bir çizgi halinde takip eder. Buna kıyı çizgisi adı verilir.

İzohips eğrileri dağ doruklarında nokta halini alır. Buralar zirve olarak tanımlanır.

İzohipsler yeryüzü şekillerinin kuşbakışı görünümünü belirler.

En geniş izohips halkası en alçak yeri, en dar izohips halkası ise en yüksek yeri gösterir.

Aynı izohips üzerinde bulunan bütün noktaların yükseltileri birbirine eşittir.

İki izohips eğrisi birbirini kesmez.

Birbirini çevrelemeyen komşu iki izohipsin yükseltileri aynıdır.

İzohipslerin sıklaştığı yerler eğimin arttığını, seyrekleştiği yerler ise eğimin azaldığını gösterir.

Çukurluklar, derinlik istikametinde ok işareti konularak gösterilir. (Krater, polye, obruk gibi)

Her izohips eğrisi kendisinden daha yüksek www.netfikir.net bir izohipsi çevreler. Ancak çukur yerlerde bunun tersi geçerlidir.

İki izohips eğrisi arasındaki yükselti farkına eküidistans (izohips aralığı) denir.

İzohipslerin sık geçtiği deniz kıyılarında kıta sahanlığı (şelfi) dar, seyrek geçtiği kıyılarda kıta sahanlığı geniştir. Başka bir ifade ile, alçak kıyılarda deniz sığ, yüksek kıyılarda deniz derindir.

Kıyıdan 200 m. derinliğe kadar olan sahaya kıta sahanlığı (şelf alanı) denir. Yüksek kıyılarda şelf alanı dar (Karadeniz ve Akdeniz kıyıları), alçak kıyılarda şelf alanı geniştir. (Ege ve Marmara kıyıları)

• Deniz seviyesine göre aynı derinlikteki noktaların birleşmesi ile elde edilen çizgilere izobat (eş derinlik) eğrileri denir. Kıyı çizgisi, izohips ile izobat eğrilerinin başlangıç çizgisidir.

Özellikleri:

İç içe kapalı eğrilerdir.

En geniş izobat eğrisi derinliği en az olan yeri, en dar izobat eğrisi ise derinliği en fazla olan yeri gösterir.

İzobatların sıklaştığı yerlerde eğim artarken, seyrekleştiği yerlerde eğim azalır.

İzobat eğrileri arası, kıyıdan derinlere doğru açık maviden koyu maviye doğru renklendirilir.